Naar de kust en bijna naar huis

Intussen zijn wij weer veilig thuis gekomen. Ik ben vandaag alles aan het opruimen en draai de wassen. Het kan lekker drogen buiten gezien de zomerse temperaturen! Fons is zelfs alweer naar het werk.
De Punto heeft het uitstekend gedaan en mag weer rusten na ruim 9000 rijden in 4 weken tijd!

Wie het nog leuk vindt om onze laatste belevenissen te lezen, zie de tekst hieronder. 
Voor de foto's: zie de serie Naar de kust en bijna naar huis.

Ook hartelijk dank voor de reacties op ons blog en ook via de Whatsapp, super leuk om te lezen, ook op grote afstand!
We zullen iedereen vast weer gauw zien en spreken. De vele belevenissen hoeven wij dan niet meer uitgebreid te vertellen .. haha.

Tot ziens ... till we meet.
Monique & Fons

Vrijdag 31 juli (naar de kust)
Ons huisje en vooral het uitzicht op camping Lystang is prima, maar voor de rest is het een tamelijk smoezelige camping. Het sanitairhok (want zo noemen wij het) is gewoon een zwijnenstal.
We snappen absoluut niet hoe deze camping aan een goede score van 8.3 kan komen. Sowieso zijn er te weinig voorzieningen en wat er is ... is gewoon ouwe meuk. Onze Friese Hollander Pabe zou zijn ogen uit z’n kop moeten schamen. Het kan veel beter! Hij moet daar echt wat aan gaan doen, anders vrezen wij dat dat de gasten weg zullen blijven. Hij zou ook eens naar de riolering moeten kijken, want er hing een heel vervelend ‘luchtje’. Maar wij hebben Pabe in de tijd dat wij er nu zijn niet bepaald veel zien doen. We hebben hem wel regelmatig heen en weer zien rijden met zijn oude bestelbusje (vanwege de hoogteverschillen op de camping). We noemen zo’n camping als dit dan ook een ‘incasso camping’, ... geld binnen halen en weinig doen. Dus Lystang camping is zeker éénmalig en gaat bij ons op de zwarte lijst. Net zoals de camping nabij Stavanger, twee jaar geleden, daar was het ook zo’n bende en toen zijn we echt na 1 nacht meteen vertrokken. Te erg gewoon.

Om half tien verlaten we de camping. Dit weekend wordt het druk voor Pabe, want er is het jaarlijks bluesfestival in de nabij gelegen plaats Notodden. De hele camping schijnt dan vol te staan en alle huisjes zijn bezet. Ik wilde in maart 3 nachten reserveren, maar dat ging niet. Vanwege het festival. Achteraf prima, want anders hadden we hier nog een nacht moeten zitten. We wensen alle Lystang gasten dit weekend veel succes ... met maar 4 aftanse toiletten en douchecabines. Wij vertrekken!

Het is prachtig weer. Nu wel ... mmm! Maar heerlijk om met de zon te rijden. Hadden we vaker gewild deze vakantie, maar het mocht niet zo zijn deze keer. Volgende keer weer beter zullen we maar zeggen.
We rijden via lokale wegen naar Kragerø, een modaine plaats aan de kust. Hier zijn we in 2011 ook geweest. Ook toen hadden we prachtig weer en zaten de terrassen vol. Het is nu behoorlijk druk in het centrum, maar toch vinden we een parkeerplek. Wel betalen, we mogen hier 1 timer (1 uur) staan. We zien al een dame in een fel geel jasje lopen, die de tickets achter de autoruiten controleert.
Op een houten picnictafel op een steiger doen we een bakkie met een verse rozijnenbol, die zijn erg lekker hier in Noorwegen. Wat een leuke plek om te zitten. Kragerø is the place to be. Een beetje St. Tropez in het klein. Zien en gezien worden, daar gaat het hier om. Vooral met je boot als je komt aanleggen. Zoeken de meeste mensen een parkeerplek voor de auto, hier is het vooral zoeken voor een plekje voor je boot. De kades liggen aardig vol met redelijk luxe en nogal kostbare bootjes.
Voor de onderlinge competitie zoeken de heren het hier vooral in de PK’s. We zien dan ook hele ‘dikke’ buitenboordmotoren. Complete families komen aangevaren, met allemaal gekleurde zwemvesten. Leuk om dat gekrioel te zien op dat water. Met nog een half uurtje parkeertijd te gaan lopen we nog even door het centrum. Wat is dit toch een ander Noorwegen. Op deze manier kennen wij het absoluut niet. Zeker niet tijdens de mega reis die wij nu gemaakt hebben.
Zo rustig en eenzaam in het hoge Noorden, hoe druk en modaine hier in het zuiden nabij Oslo. Een echt contrast. We vinden dit even leuk om te zien, maar dit is niet het Noorwegen waar wij voor zouden kiezen. Te massaal!
Net buiten het centrum is nog een groot parkeerterrein. Hier staan voornamelijk de campers. Ook zien we een kade. Misschien nog even een laatste vispoging? Fons checkt de kade en hij knikt, .. ja ... hier wil hij wel even vissen. Maar ook dit is betaald parkeren hier, dus ga ik met de portemonnee naar het apparaat. Ook hier 2 x 10 kronen voor een uur, of 150 kronen voor een hele dag. Nou, een uurtje dan Fons. Maar ik heb alleen 20 kronen stukken in de knip en die pakt het apparaat niet. Wat nu? Het risico voor een parkeerbon willen we niet lopen.

Ik zie mensen bij hun campers zitten. Dan daar maar even wisselen. De eerste kan niet wisselen, een oudere Noor van camper 2 wel. Hij spreekt geen Engels, maar hij begrijpt mij wel. Hij komt met 2 x 10 kronen aanzetten. ‘Takk’ meneer!
Ik geef Fons het seintje dat hij kan vissen. In eerste instantie lijkt het geen goede stek te zijn, maar na een half uurtje krijgt hij toch een forse makreel aan de haak. Die heeft hij nog niet gevangen deze vakantie. Tegelijkertijd komt er een man aangelopen, met een fel geel jasje. De controleur! We zijn blij met onze parkeerticket achter de voorruit! Hij knikt en loopt door. Even verderop gaat een Jeep op de bon. De bestuurder zal niet blij zijn als hij terug komt.
En er komt nog een makreel aan de haak, een nog iets grotere. Dan is het uur voorbij. We vertrekken. Maar toch nog twee mooie makrelen, als Noors afscheidscadeau voor Fons!

Via een prachtig bochtig weggetje rijden we nog naar Stabbestad, maar daar is verder niets. Na een bakkie en een half uur in de zon te hebben gezeten gaan we maar eens naar de laatste Noorse camping, Rognstranda. Een massale camping aan de kust, maar wel een hele nette camping. We melden ons bij de receptie en ook nu staan we netjes in het boek vermeld.
We hebben huisje nummer 3. Er zijn maar 5 huisjes op deze grote camping, echt weinig. Als we naar ons huisje rijden zien we de massaliteit. Veel vaste plekken met caravans met aanbouw, zoals we deze in heel Noorwegen (maar ook in Zweden) hebben gezien. Er is vast een hele industrie op losgelaten, want het zijn complete bouwwerken van hout en soms zelfs van prachtig kunststof. Achter de aanbouw zie je dan de caravan nog staan, vaak met elkaar verbonden.
Huisje 3 is mooi gelegen aan de rand van de camping, onderaan de hoge bergwand, met schuin zicht op zee. We zitten nog zeker 2 uur in de zon, heerlijk! Dan wordt het wel een beetje fris als de zon achter de bomen verdwijnt. Na een hapje eten lopen we nog even langs de scherenkust.
De camping is dan wel erg groot en massaal, maar is wel prachtig gelegen. Ook de (sanitair)voorzieningen zijn top geregeld. Als we om 23.00 uur de gordijntjes in de aparte slaapkamer dicht doen, beseffen we hoe donker het opeens is. Ja, zo kennen wij de avonden. En dat was toch wel het meest aparte van de vakantie, .. het niet donker worden ’s nachts in het gebied rond de Poolcirkel. Het blijft bijzonder.

Zaterdag 1 augustus (van Noorwegen naar Denemarken)
We hebben een relaxte ochtend. We mogen tot 14.00 uur in ons huisje blijven, maar we vertrekken om 13.00 uur. We worden geacht om, ten behoeve van het inchecken, om zo rond half twee in Langesund op de kade te staan. Langesund ligt hier echter ‘om de hoek’ en is maar een kwartiertje rijden. De ferry vertrekt om half drie en de vaartocht naar Hirtshals (Noord Denemarken) duurt 4.30 uur. Als we om half twee op de kade aankomen is het al hartstikke druk. Dat hadden we niet verwacht. De grote ferryboot, de MS Bergensfjord, ligt er al. Na het inchecken staan we lange tijd in rij 2. Eenmaal aan boord staan we helemaal onderin het schip, die maar liefst 10 verdiepingen heeft. Echt een mega ferry. We moeten ons 4,5 uur gaan vermaken.

Om 19.00 uur komen we aan in Hirthals en rijden meteen door naar het IBIS-hotel in Flensburg. Het hotel ligt net over de grens Denemarken-Duitsland. Om half elf checken we in op de terminal in de hal.  We hadden al online gereserveerd en hebben een inlogcode. Het personeel is al naar huis. Om elf uur gaan we lekker pitten ...

Zondag 2 augustus (laatste stukje naar huis)
Na een lekker nachtje slapen zijn we weer uitgerust om het laatste stukje naar huis te rijden, nog zo’n 500 km. Om 9 uur vertrekken we. Het wordt vast een warme dag. De lucht is blauw en er hangt wat sluierbewolking. In het begin is het redelijk rustig op de snelweg en zien we de BMW’s, Audi’s en Mercedessen alweer voorbij scheuren. Yep, we zijn weer in snelrijdend Duitsland.
Maar na elf uur wordt het al gauw drukker en drukker. Niet met vrachtverkeer, maar voornamelijk vakantieverkeer.
Bij Hamburg en Bremen stagneert het weer een beetje, maar we staan gelukkig niet stil. Onderweg zien we veel auto’s met de letters W:O:A. op de achterruit. Sommigen hebben complete stickers, sommigen hebben met tape de letters erop gemaakt. Het lijkt wel een plaag, overal doemen de auto’s op. Wat zou het zijn en waar staan die letters voor?
Het intrigeert ons.
Eénmaal over de grens in Nederland kijken we gelijk even op internet. De letters staan voor Wacken Open Air. Het grootste heavy-metal festival van de hele wereld en wat jaarlijks (sinds 1990) in een heel weekend wordt gehouden in de plaats Wacken in Sleeswijk-Holstein. Er komen jaarlijks zo’n 85.000 bezoekers vanuit heel Europa en zelfs daarbuiten. Een mega-festival dus. Wij hebben er nog nooit van gehoord. Maar nu zijn wij ook niet bepaald heavy metal liefhebbers ...

Zo tegen vier uur rijden wij Swifterbant weer in. Vier weken geleden vertrokken we op zondag. Nu dan weer thuis.
Ook wel weer fijn. Alles is goed gegaan en we hebben geen narigheid gehad of gezien.
Voor de 4e keer hebben wij wederom genoten van het prachtige Noorwegen. Wat een super geweldig land is het! Wij hebben een paar weken in één groot open luchtmuseum gereden, zo noemen wij het altijd. Waar je ook komt, en wij nu zelfs behoorlijk noordelijk, overal is Noorwegen anders, maar o zo mooi.
Het land is ontzettend divers, uitgestrekt en de overweldigende natuur bepaald hét Noorwegen. Het land heeft ons nog steeds in zijn greep en we zijn nog lang niet uitgekeken.

De weblog bijhouden was best een intensief klusje, maar wel heel leuk om te doen. Het was voor mij ook de eerste keer. De mindere ontvangst van de wifi maakte het alleen soms een beetje lastig.

Nu in Nederland worden we verrast door een week met mooi en ook warm weer. Het is beter zo thuis komen dan in de regen. Dat hebben we helaas ietsjes te vaak gehad. Maar het heeft de vakantiepret absoluut niet mogen drukken.
We hebben ons OP en TOP vermaakt en een SUPER VAKANTIE gehad!